acasa (naar huis)

Vandaag was onze laatste dag in Roemenië. Vanochtend hebben we alles ingepakt en afscheid genomen van de Nederlanders die ons zo gastvrij hebben ontvangen en veel hebben kunnen vertellen over het werk wat ze hier doen. Ze hebben ons ook de mogelijkheid gegeven om echt te kunnen zien en mee te maken hoe het is om daar te werken en tegen welke problemen ze aanlopen. Willemien en Corinne zagen deze ochtend nog de kans om een ochtendwandeling te maken door de glooiende heuvels. Het ontbijt werd opgevrolijkt door een brief die een van de meiden aan ons had geschreven. Hierin vertelde ze hoe leuk ze het had gevonden met ons en het is heel leuk om op zo’n manier waardering te krijgen. Daarna zijn we met de bus naar Cluj Napoca gegaan. We kwamen aan in het centrum van de stad en hadden nog even tijd om deze mooie stad te bekijken. Cluj is namelijk een van de grotere steden in Roemenië en er was heel wat te bekijken. Nadat we koffie hadden gedronken en Willemien en Corinne nog heen en weer waren gerend om gebakjes te halen (die we vervolgens midden op het vliegveld in een kringetje op de grond hebben gegeten) zijn we naar het vliegveld gegaan.
We hadden vandaag ook de tijd om de reis een beetje te evalueren. We konden het er met z’n allen over eens worden dat we een mooie reis achter de rug hebben en dat we dit niet hadden willen missen. Verder zal iedereen iets van deze reis mee naar huis nemen, want verschillende dingen die we hier hebben meegemaakt en gezien hebben indruk gemaakt op ons. Niemand zal vergeten dat de meiden ondanks alle ellende die ze meemaken toch nog vol enthousiasme hebben meegedaan aan de activiteiten en zo vrolijk zijn. We denken dan ook dat het hoofddoel van dit project is behaald, namelijk deze meiden een goeie tijd geven en laten weten dat ze belangrijk zijn! De armoede en problemen in Tarnaveni relativeert ook weer behoorlijk de zorgen die we in Nederland hebben. De Nederlanders die hier zoveel goed werk verzetten en zich volledig inzetten voor een achtergestelde groep zijn ook een bron van inspiratie.
Iedereen heeft er van genoten om een stukje van Roemenië als land te ontdekken. Sommigen willen er graag nog meer van zien en in de bus werd de volgende reis naar Roemenië al weer bedacht. Ook gaan we het missen een bezienswaardigheid op zich te zijn, wat vele hilarische momenten heeft opgeleverd.
Een hele week 24/7 met dezelfde mensen doorbrengen kan twee kanten op gaan... Gelukkig is het bij ons allemaal heel goed verlopen! We waren het niet altijd met elkaar eens. Gelukkig ging het altijd om iets onbelangrijks (bijvoorbeeld warme pasta of pastasalade of toch allebei) en hebben we alles vredevol op kunnen lossen. Voor deze week waren we wel allemaal al vriendinnen en kennissen en door deze reis hebben we elkaar nog veel beter leren kennen. In de toekomst zullen we zeker een hechtere band hebben!
Ondanks dat we de reis begonnen met een ervaren deelneemster en een begeleider minder kunnen we al met al van een succesvol project spreken. Zonder Ruth en Jorine, die dubbel werk hebben verricht, was dit niet gelukt!

Bedankt lieve iedereen voor al jullie support en het volgen van onze blog! De live verhalen zijn natuurlijk nog veel leuker dus vraag ons er gerust naar! Bedenk wel, met enthousiaste mensen om je heen kan het zo zijn dat je straks zelf in het vliegtuig op weg naar Roemenië zit!

Liefs, Ruth, Willemien, Judith, Valerie, Corinne en Mirella